विशेष प्रतिनिधी
राजकारणात शब्द हे तलवारीपेक्षा धारदार ठरतात. गेल्या काही दिवसांत भाजप आमदार गोपीचंद पडळकर यांनी राष्ट्रवादी शरदचंद्र पवार पक्षाचे ज्येष्ठ नेते जयंत पाटील यांच्यावर केलेल्या अश्लाघ्य टीकेमुळे राज्यात नव्या वादाला तोंड फुटले. पडळकरांच्या वक्तव्यामुळे राष्ट्रवादी शरदचंद्र पवार पक्ष आक्रमक झाला, निषेधाची लाट उसळली आणि शेवटी प्रकरण मुख्यमंत्री देवेंद्र फडणवीस यांच्या दाराशी पोहोचले.
पक्षाध्यक्ष शरद पवार यांनी थेट फडणवीस यांना फोन करून नाराजी व्यक्त केली. राज्याच्या राजकारणात शरद पवार यांचे वजन आणि त्यांची रणनीती सर्वश्रुत आहे. त्यामुळेच त्यांच्या एका फोन कॉलनंतर पडळकरांचा सूर बदललेला दिसून आला.
“फडणवीस साहेबांनी मला स्पष्ट सांगितले आहे. पुढे अशा प्रकारची वक्तव्ये करू नका. मी त्यांच्या आदेशाचे पालन करणार आहे,” असे पडळकरांनी मान्य केले. हे विधान पडळकरांच्या पूर्वीच्या आक्रमक भूमिकेशी पूर्णपणे विसंगत होते.
खरं तर, फडणवीसांचा फोन येण्यापूर्वी पडळकर ठामपणे म्हणत होते की, “मनोज जरांगे यांनी फडणवीसांच्या आईबद्दल अपशब्द वापरले, तेव्हा शरद पवारांनी निषेध का केला नाही? काँग्रेसने पंतप्रधान नरेंद्र मोदी यांच्या दिवंगत मातोश्रींवर एआय व्हिडिओ बनवला, त्यावर पवारांनी का बोलले नाही?” असे प्रश्न उपस्थित करून पडळकर आपली भूमिका आक्रमकपणे मांडत होते. मात्र, पवारांच्या थेट हस्तक्षेपानंतर आणि फडणवीसांच्या फटकारणीनंतर ते नरमले.
आता प्रश्न असा की, वादग्रस्त विधानाबद्दल पडळकर जयंत पाटील यांची माफी मागतील का? पत्रकारांनी हा प्रश्न उपस्थित केला असता, “मी यावर नंतर बोलतो,” एवढेच पडळकरांनी उत्तर दिले.
राजकीय क्षेत्रात शब्दांमुळे होणाऱ्या धक्क्यांचे परिणाम दूरगामी असतात. पक्षीय सीमारेषा, वैयक्तिक आरोप आणि शिष्टाचार या साऱ्यांचा समतोल साधत नेत्यांनी वागणे अपेक्षित असते. पडळकरांच्या प्रकरणाने पुन्हा एकदा दाखवून दिले की, राजकीय संवादातील सौजन्य हरवले, तर त्याचा फटका केवळ प्रतिस्पर्ध्यांना नाही, तर आपल्या पक्षालाही बसू शकतो.
